Une page, en patois local,

écrite et racontée par notre ami Maurice Fraysse.

 ***

L’autre jour ma pichote me digué :

 « Papet, on va manger chez Magdo, emmène moi chez Magdo. »

 M’a fa veïre lou camin é l’aï emména manja « chez Mado ». Maï, couquin, aï esta conntent dou viaje !

M’an adu un sanviche qué, bade qué badaras, moun dentier ere pas proun gran ! « Pichote, de qué i a tant aqui dédins ? »

« Eben, me digué ma péquélette, c’est du painaméricain avec un bifetèque aux hormones, des tomates aux géhèmes et du kécheupe ».

« O fan de pié ! Podé pas manja aco, aï jamaï manja tant de saloupa¨é. Vole pas manja des hormones, des géhènes des kécheupes et des américounïé ».

« Mais, papet, ça se passe comme ça chez Magdo »

Aho ? é déqué se bèn amé tout aco, de Coste dou Rosé ? »

« Non ! tu peux choisir entre du caca - cola et de l’eau avec un coquetèle de chlore et de nitrate ».

 

« O couquinasse ! Mont’eï aquèle Mado qué i é digué dous mots ! Eben la Mado l’aï pas viste. M’en fa un tas de conté e de gran discours que i aï ren coumpres, mais la Mado, l’aï pas viste. Crese que a tant vergougno de sa biasse que voou pas sourti de darrié si fourneu.

Tan ben, ma pichotte a esta countente : i an baä un arleri, une counnaïé, un pokémon, crèse.

Alors i aï dit a ma péquélette :

« Vuole pus entendre parla d’aquele sartan de Mado que voou empouisonna, lou cos que ven annem manjà chez José Bové

 

> Contact Webmaster